وادیِ دشت بلا امشب چه طوفانی شده           در سِپِهـر نیـنوا خـورشید قـربانی شده
پیکـرِ صد پـارۀ خـورشید آل مصطفی           تشنه لب عریان به روی خاک سوزانی شده

آسمان بر دشتِ طَف ماه و ستاره ریخته           کربلایِ لخته لخته خون، چراغانی شده
چه ‌ستاره؟ این گُلِ پَرپَر حسین فاطمه است           کربلا از عطر خونش مست و عرفانی شده
همچو قرآن ‌صفحه ‌صفحه ‌پیکرش ازهم گُسست           بنگر این دشت بلا، اینجا چه قرآنی شده
هر که یک صفحه دریده از کتاب پیکرش           بی‌گمان بر این تَنِ صد پاره مهمانی شده
گـرگ‌های بی‌حیـا و وحشـی انسان نُما           اصل دین را ذِبح کردند، قوم شیطانی شده؟
کـربـلا سیراب شـد از خون ثاراللهیان           حال مستم زان سبب زار و پریشانی شده